ur. 1953 w Lublinie
W latach 70. jeden z najlepszych siatkarzy na świecie. Zawodnik kompletny, praktycznie bez słabych punktów. Jedna z najjaśniejszych gwiazd „złotej drużyny” Huberta Wagnera. Właśnie z nią zdobył złoty medal mistrzostw świata w Meksyku (1974) i na olimpiadzie w Montrealu (1976) – tego sukcesu do dziś nie udało się powtórzyć. Wywalczył także z reprezentacją 4 srebrne medale w mistrzostwach Europy.
Pierwszym nauczycielem i trenerem Wójtowicza – podobno bardzo surowym – był jego ojciec. Grał z nim i bratem w Avii Świdnik (tworzyli „klan Wójtowiczów”). W kadrze narodowej juniorów Tomasz razem z drużyną sięgnął m.in. po tytuł wicemistrzów Europy juniorów w Hiszpanii (1971) i brązowy medal ME w holenderskim Voorburgu (1973).
W 1973 r. siatkarz trafił do kadry narodowej seniorów prowadzonej przez Huberta Jerzego Wagnera. Rok później, jako 21-latek, był już mistrzem świata. Polacy wygrali dość nieoczekiwanie, stając się sensacją tego turnieju. Według znawców dyscypliny to właśnie Wójtowicz, jako pierwszy zawodnik na świecie, zaczął atakować z drugiej linii. Miał dobre warunki fizyczne, był bardzo uzdolniony, a także odporny psychicznie („nerwy ze stali” – potwierdzali koledzy). Wagner wysoko cenił jego umiejętności. Młody zawodnik potrafił wzbudzać w przeciwnikach strach. Jego kolega z boiska Ryszard Bosek wspomina, że do dziś nie widział gracza, który dorównałby Wójtowiczowi. Budził respekt nawet w ofensywnie grających Rosjanach, hegemonach ówczesnej siatkówki.
W 1976 r. „złota drużyna” Wagnera z Wójtowiczem w składzie ruszyła na IO do Montrealu. Tym razem presja na wygraną była większa, bo Polacy bronili tytułu. Udało się, chociaż kilka meczów miało niezwykle dramatyczny przebieg. W każdym rozegrano 5 setów: z Koreą, Kubą (podobno to najdramatyczniejszy mecz w historii polskiej siatkówki; w 5. secie Kuba miała piłkę meczową przy stanie 14:11, a jednak przegrała), Japonią i w końcu ZSRR – o złoto. Niebywałe opanowanie i koncentracja polskich siatkarzy, w tym Wójtowicza, pozwoliły im pokonać olbrzymią presję. Wygrali. Rosjanie zostali pokonani kolejny raz, a po tym meczu ich trener Jurij Czesnokow zrezygnował z prowadzenia kadry.
Wójtowicz ma na swoim koncie również 4 srebrne medale ME (1975, 1977, 1979, 1983). Na początku lat 80. był ponadto mistrzem i wicemistrzem Polski z Legią Warszawa.
W 1983 r. wyjechał do Włoch, gdzie grał m.in. w Santalu Parma (wywalczył z tym klubem m.in. Puchar Europy).
Sportowiec jest dwukrotnym zdobywcą tytułu Siatkarz Roku „Przeglądu Sportowego” i jednym z najbardziej znanych polskich siatkarzy za granicą. Dostał m.in. nominację na najlepszego siatkarza XX w. na świecie w plebiscycie Międzynarodowej Federacji Piłki Siatkowej (FIVB); ostatecznie wybrano Amerykanina Karcha Kiraly’ego. Jako pierwszy Polak Wójtowicz był nominowany do amerykańskiej siatkarskiej Hall of Fame (Galerii Sławy). Został też dwukrotnie odznaczony złotym Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe.