ur. 1977 w Wiśle
Niezwykle skromny geniusz skoków narciarskich. Czterokrotny mistrz świata, czterokrotny zwycięzca Pucharu Świata (Kryształowa Kula), czterokrotny medalista olimpijski (3 srebra i brąz), tryumfator Turnieju Czterech Skoczni. Praprzyczyna „małyszomanii”. Po zakończeniu kariery skoczka także niezły rajdowiec – mistrz Polski i Czech, pięciokrotny uczestnik rajdu Paryż–Dakar.
Z zawodu jest blacharzem dekarzem (skończył szkołę zawodową o tym profilu). Od małego chciał skakać, choć początki nie były łatwe. Jako 6-latek przy lądowaniu dosłownie wyskoczył z butów (za dużych). Nie zraził się jednak; trenował długo i intensywnie. Swój pierwszy start w Turnieju Czterech Skoczni (1994/1995) zakończył na 55. miejscu. Już rok później wspiął się na 7. miejsce w punktacji Pucharu Świata (wygrał konkurs w Holmenkollen, stawał na pudle w Iron Mountain, Falun, Lahti).
Kolejne lata nie były łaskawe: na igrzyskach olimpijskich w Nagano (1998) Małysz zaliczył kompletnie nieudany start, chciał nawet zakończyć karierę. Podobno do powrotu na skocznię przekonała go… babcia.
W 1999 r. trafił pod skrzydła Apoloniusza Tajnera, nowego trenera kadry narodowej. Rok później zakwalifikował się do Turnieju Czterech Skoczni i od tej pory jego kariera nabrała przyśpieszenia. Przez kolejne trzy sezony skoczek z Wisły nie miał konkurencji w skokach indywidualnych. Podczas międzynarodowych zawodów rywalizował ze świetnymi niemieckimi skoczkami, Martinem Schmittem i Svenem Hannawaldem, lecz ci nie byli w stanie mu dorównać.
Żeby wyliczyć tylko najważniejsze sukcesy Małysza: w 2001 r. został mistrzem oraz wicemistrzem świata w Lahti, zdobywcą Kryształowej Kuli (w latach 2000–2003 był niepokonany, po raz czwarty zdobył ją w sezonie 2006/2007) i zwycięzcą Turnieju Czterech Skoczni. W 2002 r. wywalczył srebro (duża skocznia) i brąz (normalna skocznia) na IO w Salt Lake City.
Polska oszalała. Historyk narciarstwa Wojciech Szatkowski stwierdził: „Małysz jest zjawiskiem społecznym. Dzięki jego sukcesom obserwujemy nie notowane dotąd zainteresowanie skokami narciarskimi w kraju”. Dyscyplina zyskała wielomilionową oglądalność. A każdy Polak wiedział, że mistrz, by nabrać formy, jada bułkę z bananem (ten żart został wykorzystany w reklamie).
Po kilku chudszych latach skoczek ponownie zatryumfował w sezonie 2006/2007: zdobył Kryształową Kulę i tytuł mistrza świata w Sapporo. Na IO w Vancouver w 2010 r. wywalczył 2 srebrne medale (na normalnej i dużej skoczni). W międzyczasie zdobył też 39 złotych medali mistrzostw Polski (zimą i latem).
Jak obliczyli fachowcy, do 2011 r. Małysz stał na podium konkursów Pucharu Świata 92 razy. Pod względem tytułów mistrza świata jest najlepszym skoczkiem w historii dyscypliny. Poprawił rekord świata i wielokrotnie rekordy Polski w długości oddanego skoku.
Karierę zakończył po sezonie 2010/2011. Został wówczas rajdowcem oraz dyrektorem ds. skoków narciarskich w PZN.
Do dziś pozostaje jednym z najpopularniejszych i najwybitniejszych polskich sportowców. Jego imieniem nazwano skocznię w rodzinnej Wiśle. Przyznanych mu odznaczeń i tytułów nie sposób wyliczyć. Są wśród nich m.in. 2. miejsce w plebiscycie na najlepszego sportowca Europy Europejskiego Stowarzyszenia Dziennikarzy Sportowych, kilka tytułów Sportowca Roku „Przeglądu Sportowego”, a także Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Odrodzenia Polski.