ur. 1938 w Warszawie, zm. 2017
Największy, najwszechstronniejszy talent szermierczy w Polsce, popularyzator tego sportu w kraju. Był niezrównany w szpadzie, florecie (jego popisowa broń), walczył też szablą. Mistrz świata i olimpijczyk, z igrzysk przywiózł srebro (Tokio 1964) i brąz (Meksyk 1968). Działał także jako prawnik: po zakończeniu kariery sportowej bronił sportowców, dziennikarzy sportowych i ofiary stanu wojennego.
Syn żołnierza 2 Korpusu gen. Andersa, rodowity warszawiak. Tu skończył szkoły i wydział prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Równocześnie z nauką trenował szermierkę – był wychowankiem Marymontu Warszawa i mjra Władysława Dobrowolskiego.
Niesłychanie zdolny – zaczynał od mistrzostwa świata juniorów w szabli (1959), by już jako senior sięgnąć po złoto MŚ we florecie (Turyn 1961) i drużynowo w szpadzie (Gdańsk 1963). Jego stylem i rytmem zachwycali się fachowcy. Do branżowej legendy przeszedł pojedynek Parulskiego z Francuzem André Bourquardem podczas MŚ w Paryżu w 1963 r. Polak przegrywał już 0:4, wytrzymał jednak presję i w ciągu kilku minut zadał przeciwnikowi 5 trafień. W ten sposób złoty medal drużynowy w szpadzie trafił do polskiej drużyny.
Parulski był też czterokrotnie mistrzem Polski we florecie indywidualnie i kilkunastokrotnie drużynowo. W zawodach międzynarodowych również zachwycał: dwukrotny mistrz świata, ośmiokrotny medalista MŚ (medale srebrne i brązowe we florecie w latach 1961–1969, indywidualnie i drużynowo).
Po zakończeniu kariery nie złożył broni: w swym macierzystym klubie Marymont Warszawa był od 1980 r. kierownikiem sekcji szermierczej, przez kilka lat prezesował także Polskiemu Związkowi Szermierczemu.
W latach 1990–1992 pełnił funkcję wiceprezesa Polskiego Komitetu Olimpijskiego. W 1992 r. wystąpił z propozycją zorganizowania w Warszawie XXX Igrzysk Olimpijskich w 2012 r. (nie została zrealizowana). Był założycielem i prezesem fundacji „Gloria Victis”, pomagającej byłym sportowcom. Na początku XXI w. z jego inicjatywy powstał Ośrodek rehabilitacji olimpijczyków i paraolimpijczyków w Michałowicach (prowadzony przez Towarzystwo Olimpijczyków Polskich, założone przez Parulskiego w 1991 r.).
Wielokrotnie odznaczono go Medalem za Wybitne Osiągnięcia Sportowe, otrzymał ponadto Złoty Krzyż Zasługi i Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski.